کتاب کمال گرایی یا کامل گرایی

هرگز خوب‌بودن کافی نیست، من باید همیشه عالی باشم و بدرخشم. خوب و معمولی‌بودن که فایده‌ای ندارد؛ وگرنه می‌شوم مثل بقیه، من اصلا دوست ندارم معمولی و عادی باشم. آدم باید مثل تک‌ستاره باشد؛ یعنی، در هر حوزه‌ای که وارد می‌شود، بدرخشد. من از پدر و مادر خود یاد گرفته‌ام که همیشه باید درجه یک و نفر اول باشم. مگر آدم چندبار زندگی می‌کند. شما به من می‌گویید: «یک خوب معمولی باش!» اما من اصلا نمی‌توانم با این جمله شما کنار بیایم. این فکر هیچ انگیزه‌ای برای زندگی به من نمی‌دهد. من حاضرم انواع فشارها و ریاضت‌ها را تحمل کنم، اما عالی‌ترین باشم. در واقع، این امر مرا به اوج لذت می‌رساند». در فرهنگ ایرانی، تیپ و طیفی از افراد به‌جای این‌که به‌سمت متفاوت‌بودن حرکت کنند، به‌سمت برتربودن، عالی‌ترشدن، بهترین‌ و بی‌نقص‌ترین‌بودن در حرکت‌اند. به همین دلیل هم، در دایره عصبیت سلسله‌ای می‌افتند و تا حدی جلو می‌روند که به بیماری وسواس ذهنی و رفتاری مبتلا می‌شوند؛ زیرا این‌گونه افراد در ذهن خود آن‌قدر بر خود، دیگران و زندگی سخت می‌گیرند و انواع بکن و نکن‌ها و باید و نباید‌ها را بر ذهن خود تحمیل می‌کنند که ذهنشان همیشه در دایره‌ای اجباری و عصبی گیر می‌کند و در نتیجه دیگر از آن انسان آزاد، رها و سهل‌گیر خبری نیست. شاید این کتاب، با توضیحات و تعاریف خود از کمال‌گرایی و انواع آن و مقالاتی که در این زمینه در فصل آخر خود دارد، تلنگری برای افرادی باشد که می‌خواهند افکار کامل‌گرایانه خود را به‌سمت کمال‌گرایی سوق دهند و خود را درمان کنند.