مادۀ ۲ قانون کار – تعریف کارگر
ساده‌سازی مادۀ۲ قانون کار: مدت زمان مطالعه: یک دقیقه
تو این ماده یاد میگیریم که به چه کسی کارگر بگیم.
برای اینکه یک فرد (شخص حقیقی) از نظر قانون کار ، کارگر محسوب بشه لازمه که این دو تا شرط رو باهم داشته باشه:
- کارگر کسی که به درخواست کارفرما( تو ماده ۳ کارفرما رو تعریف میکنیم)؛ کاری که ازش خواسته شده رو انجام بده. همینجا این نکته رو در نظر بگیریم که مهمه صاحبکار یا همون کارفرما از شخص درخواست کار داشته باشه و شخص هم این درخواست رو پذیرفته باشه.درخواست کارفرما میتونه بصورت یک قرارداد کتبی و یا حتی یک توافق شفاهی باشه.پس اگه فردی داوطلبانه بره و تو یه واحد تولیدی مشغول فعالیت بشه به این دلیل که شرط اول تعریف ، یعنی درخواست کارفرما برای انجام کار رو رعایت نکرده نمیتونه بگه من کارگر این واحد تولیدی هستم.
- کارگر در مقابل کاری که داره انجام میده حق السعی دریافت میکنه (منظور ازحق السعی همون مزد و حقوق و مزیاس، داخل ماده ۳۴ حق السعی رو به طور کامل تعریف میکنیم)، یعنی کارگر مجانی کار نمیکنه.
پس حواسمون باشه هر وقت یکی از این شرط ها وجود نداشته باشه دیگه نمیتونیم به اون فرد بگیم کارگر!
حالا چرا این موضوع مهمه؟ چون ما داریم تو این قانون در رابطه با روابط کارگری و کارفرمایی و قواعدی که بینشون هست صحبت میکنیم و اگر کسی در حوزه تعریف مشخص نباشه طبیعتا نمیتونه از امکانات قانون به نفع خودش استفاده کنه.